تغییر الگوی هشدار رسانه ها
نوع هشدار دادن رسانه ها به جامعه درخصوص ویروس کرونا باید از الگوی دردسر ساز به مدل کار ساز تغییر کند.
محمد صالح محسنی استاد دانشگاه و کارشناس ارشد روانشناسی بالینی با بیان این مطلب اظهار داشت: درحال حاضر نوع هشدار و اطلاع رسانی در خصوص ویروس کرونا شکل دردسر ساز دارد به طوری که نمی توان میزان استرس، نگرانی و فشار روانی این پدیده را در جامعه انکار کرد و این درحالی است که این میزان تنش و اضطراب روز به روز افزایش می یابد و هر اطلاعاتی شکل نگرانی درسر ساز به خود می گیرد.
وی تصریح کرد: هم اکنون برخی از افراد جامعه روند زندگی خود را متوقف کرده اند و هر لحظه آخرین اخبار واقعی و حتی شایعات را در فضای مجازی دنبال می کنند که البته همین امر باعث شده هیچ اقدام و عملی نداشته باشند و پیوسته به ابتلا به کرونا خود و خانواده فکر کنند و حتی خود و یا عزیزانش را در شرایط مرگ ناشی از این ویروس تصور کنند موضوعی که در علم روانشناسی به آن نگرانی دردسر ساز می گویند.
وی ادامه داد: البته برخی از کارشناسان و صاحب نظران نیز تلاش می کنند با عباراتی نظیر “نگران نباشید” و “موضوع خاصی نیست” به قولی سطح اضطراب عمومی را کاهش دهند ولی به جای انکار و یا کوچک شمردن کرونا، باید الگوی نگرانی را به سمت نگرانی های کارساز تغییر داد یعنی به جای القاء افکار منفی و یا انکار واقعیت، جامعه را مجاب کرد تا در این کارزار دست به اقدام و عمل زده و فعالیت های پیشگیرانه و تغییر سبک زندگی را جدی بگیرد.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: برخلاف تصور بسیاری، نگرانی و بدبینی نه تنها چیز بدی نیست بلکه اندازه آن برای دوام و بقای زندگی لازم است، درواقع این خوشبینی مطلق است که باید از آن ترسید!
دکتر صالحی گفت: نگرانی های کارساز از ویژگیهای مهم ذهنی انسان است که از بدو تاریخ و هوشمند شدن ذهن آدمی، در آن شکل گرفته و تاثیری شگرف و مهم در تداوم نسل بشر، پیش‌بینی خطرات و البته ارتقای دانش و آگاهی انسان نسبت به تهدیدات محیطی داشته و ما را وادار ساخته از مسیر تجربه‌اندوزی، علم آموزی و ارتقای مهارت‌ها و قابلیت‌های خود، به تدریج محیط و شرایط امن‌تر را برای خود بسازد.
این روانشناس ابراز کرد: یک انسان اولیه، وقتی متوجه می‌شد که یک بوته یا گیاه در حال حرکت کردن است این واقعیت محیطی را انکار نمی کرد، چون دریافته بود که این بی‌اعتنایی و عدم توجه به جزئیات و نشانه‌های خطر، ممکن است جان او را تهدید کند. چه بسا پشت بوته‌ای که در حال تکان خوردن بود، حیوانی درنده و گرسنه انتظار او را می‌کشید، به همین دلیل ذهن انسان در طول هزاران سال تکامل دریافت که باید به نگرانی های خود اهمیت دهد.
این استاد دانشگاه افزود: اگر نگرانی کارساز شکل آمادگی برای دیدن خطرات، کمبودها و مشکلات را نداشت و ذهن ما به صورت جدی از طرق مختلف مثل ایجاد حس ترس، نگرانی و هراس، وادارمان نمی‌کرد که نشانه‌های خطر را جدی بگیریم، بی شک بشر به امنیتی که امروز در تمدن‌های مدرن وجود دارد دست نمی‌یافت.
وی ابراز کرد: ویژگی دیگر نگرانی کار ساز آن است که به سرعت هیجان، لذت و رضایت ما از یک پدیده یا شرایط جدید و مطلوب را کاهش می‌دهد و ما را وادار می‌کند که برای بهبود آن (یا شرایط خود) و پیشرفت تلاش کنیم و این مولفه های بالینی ذهن بشر است که در شرایط کنونی که ویروس کرونا دنیا را در معرض تهدید جهانی برده می تواند به اشکال روانشناسانه کمک کند.
محمد صالح محسنی خاطر نشان کرد: متاسفانه ٨۰ درصد از نگرانی های ما در زندگی دردسرساز است و همین موضوع باعث می شود به دنبال اطلاعات مخرب درباره موضوع نگرانی برویم ولی اگر نگرانی ما کارساز باشد اطلاعاتی را که جمع آوری می کنیم نه تنها مخرب نیست بلکه کمک می کند بحران را به راحتی پشت سر بگذاریم.
